AFFEDELİM

Bizi inciten olay yada olumsuz ilişki yaşadığımızda, sarsan duygular içimize işlediyse affetmenin tabii ki, kolay olmadığı aşikardır. Karşılık veremediysek, öfke birikimi bizim günlük hayatımızda  enerjimizi aşağıya çeker. Zihin her türlü olumsuz duygular düşünceler(öfke, üzüntü,nefret, öç alma isteği) ile dolar. Bize zarar veren affedemem dediğimiz kişinin bize yüklediği yükü farkedebilirsek, affetmenin niyetine girmekle zihnimizin, ruhumuzun ferahlığı huzuru için ilk adımı atmış oluruz.

Esirgeyen ve bağışlayan Allah adıyla başlar besmele, bağışlamanın önemini daha iyi anlayabiliriz. Yaratıcı yarattıklarını affediyorsa insanda da bu özellik vardır. Affetmek her insanın doğasında mevcuttur.
​
Gururuma dokunuyor affedemiyorum, ben hak etmedim, neden affedeyim gibi düşünce kalıpları bizi daha iyi, huzurlu bir yaşam şekline sokmaz. İncinmişizdir, kolay değildir ama imkansız da değildir. Affetmek sanıldığı gibi kişiyi ödüllendirmek değildir, kendimize yüklediğimiz öfkemizin yerine huzurun geçmesi ile kendimizi ödüllendirmemizdir. Ayrıca kişinin bize yaşattığı deneyim neydi, bize yaşamımızda neyi yapmamız neyi yapmamız gerektiğini öğretti. Bu şekilde düşündüğümüzde affetmek daha kolaylaşır.

Öfke affetmeyi öyle bir kapatır ki, bir farkına varabilsek affetmenin açacağı dönüşümleri. Affetmek dilden gönüle geçince, içselleştirip serbest bırakınca zihnin arınmasıyla yaşamımızda farklı açılımlar başlar. Affetmekdeki zoru başardıktan sonraki yaşamdaki açılımların oluşumu  bizim armağanımızdır. Affetmeyi yürekten yapabildiğimizde zihnimizin yorgun hali sonlanır . Affedemiyorsak zihnimizin kişiyle olan bağı kopmamıştır. Dolayısıyla acı, üzüntü devam etmektedir, ağırlığı bizim zihnimize, ruhumuza geçmektedir.

Nasıl değiştirebiliriz ki, affetmekle ilgili bundan sonraki değişim dönüşümümüzü. Affetmekle ilgili olan bağımızı farkettiğimizde kendimizin huzurlu  olabileceğimizi zihnimizin özgürlüğe kavuşacağını , hayat enerjimizin değişeceğini düşünelim. Önce niyet edelim arkası gelir. Kişi yada olay hayatımızda veya geçmiştedir. Kendimizin affetmenin karşılığında yaşayacağımız huzura odaklanalım, öfke ile huzurun yer değiştirmesi ile zihnimiz taptaze olumlu duygularla arınır.

Affetmek yaşamımızda içsel mucizeler yaratır , affetmek kişinin ruhunun şifalanmasıdır .Affettiğimiz kişinin affettiğimizi bilmesine de gerek yoktur, kendi içimizde affetmek yeterli olur, eğer duygularımızı nötr olduğunu yaşayabiliyorsak, o kişiyle, olayla duygularımızın temizliğini yaşadığımızda yürekten affetmişizdir.  Kendimizde biriken öfke, acı, üzüntünün bize geçen negatif enerjilerden arınan zihnimiz, ruhumuz hafifler , yaşam  bizim hayrımıza işler.

Affettiğimizi sanıp kişilerle, olaylarla yeniden öfkeyle haraket edebiliriz.   Bu tekrarlar bizi yeniden aşağı çeker, bu durumda henüz affedemediğimizi ortaya çıkarır. Demek ki; duygularımızı tamamen temizleyememişiz. Kendimizin değerli olduğunun farkına varalım, pozitif duygularla ilahi sistemin teslimiyetine bırakalım . Duygularımızın temizlenmesiyle ilahi sistemin bizim hayrımıza işleyeceğinden emin olalım.


Affetmenin farkındalığıyla yaşamınızdaki değişim dönüşüme hazırsanız, bir yol arkadaşıyla yol almak istiyorsanız  …….‘den ulaşabilirsiniz.